viool spelen.

Rebekka zat in het veld viool te spelen. Ze vond het leuk. Ze speelde een stukje van Beethoven. Ze kwam bij een moeilijk stuk en dacht even na. Ze hoorde iets en draaide haar om, niets. Toen ze weer verder ging hoorde ze het weer. Ze keek om zich heen, maar zzag niets. Ze ging weer verder, en hoorde het alweer! "Wie is daar?" Vroeg ze onzeker.

"ik"zei Ikuto droog en hij keek naar rebecca "je kan mooi viool spelen". Hij keek haar aan en hij geeuwde eens. Hij was best moe na gisteren.

"Oh, he, dank je." Zei ze en glimlachtte verlegen. Ze keek naar Ikuto en geeuwde mee. Ze keek naar Ikuto, die geeuwde. "Speel jij?" Vroeg ze en keek naar haar blad muziek. Ze haalde een kaft tevoorschijn en liet het aan Ikuto zien. "Heb ik zelf geschreven." Zei ze en kee k naar de noten, het was een vrolijk deuntje.

"ja maar eerder een triestig nummer"zei Ikuto en hij kaak naar Rebekka. Hij glimlachtte droogjes en keek naar de viool die ze vasthad. Hij wreef toen in zijn haar.

Rebekka reikte h em haar viool aan. "Speel jij viool? Kun je dan eens iets spelen?" Vroeg ze en keek hem smekend aan. Ze hoopte dat hij iets zou spelen, dat wilde ze wel eens horen.


(Rebekka)

Ikuto keek naar de viool die ze vasthad "dan leen ik even de jouwe". Hij glimlachtte en zette de vioolsteun onder zijn kin en de strijkstok tegen de snaren. Hij begon zijn lied te spelen. Hij sloot langzaam zijn ogen.

Rebekka luisterde en deeed haar ogen dicht. Toen het lied gedaan was zuchtte ze. "Wauw." Zei ze en keek drmerig voor zich uit. Ze ging zitten en keek omhoog naar hem. "Jij bent echt goed, ik ben Rebekka." Zei ze en keek hem aan.

"Ikuto Tsukiyomi"zei Ikuto en hij gaf de viool terug. Hij glimlachtte en wreef in zijn haar. Daarna stak hij zijn handen nonchalant in zijn zakken en keek hij haar aan.

Rebekka keek naar Ikuto en speelde haar eigen liedje. Het was een vrolijk deuntje. Rebekka begon in het Turks te zingen, ze was Turkse. Ze stopte en keek naar Ikuto. "Ik ben Turks." Zi ze en glimlachtte verlegen.

"Japans"zei Ikuto met een glimlach en hij keek haar aan "ik ga maar weer eens by the way, mooi gespeeld en gezongen". Hij liep toen langzaamaan weg.

"Dank je, daag!" Zei ze en zwaaide hem uit toen ging ze weer spelen, en speelde veel verder.