In de gang

Nina liep door de gangen en zuchtte. Ze had zoals altijd haar capuchon met oren op. Ze liep rustig door de gang en gooide haar tas in haar kluisje. Ze zuchtte en keek naar het nieuwe mes dat ze gekocht had. Opeens werd ze ruig tegen een muur geduwt door een jongen. "Zozo ons 'schattig' meisje weer" zei hij vals. Nina gromde. "Jij weer! Laat me eens met rust!" snauwde ze kwaad. Ze gaf een trap maar werd al gauw geslagen en vastgepakt door anderen. De jongen lachtte vals. "Oeps dat kon je beter niet doen" zei hij grijnzend. Nina gromde en gaf een kopstoot naar achteren en een trap. Ze trok haar mes en sneed iemands keel over. Ze draaide haar dan naar de jongen en zette het mes tegen zijn keel. "Ga....weg" spelde ze snauwend.

{Posts zoals mij aub }

"zusje laat die jongens toch eens"zei Tadase die vlak achter haar stond "anders kan je onze hereniging wel vergeten omdat je van school wordt getrapt dan". Hij gristte het mes uit haar hand en gooide het op een kluisje, waar zij niet bijkon. Hij glimlachtte vriendelijk "die gast heeft interesse in je en jij gaat hem dan zomaar de keel oversnijden? Je bent niet goed bij je hoofd soms." Hij keek naar de jongen en zuchtte eens "Laat haar met rust, je ziet toch dat ze het niet leuk vind?". Hij draaide zich weer naar zijn zus "en jij moet leren om mensen te negeren als ze lastig zijn". Hij liep daarna naar zijn kluisje en haalde rustig zijn boeken eruit. Daarna deed hij zijn kluisje dicht en liep hij naar een van de nabije stoelen om daar te zitten lezen. Hij was van karakter erg rustig en vriendelijk, zelfs ook beleefd, hoewel hij soms vind van zijn zus dt ze niet met messen mocht omgaan. Hij vond haar daar te jong en te onervaren voor en ze was erg gevaarlijk soms. Hij zuchtte en begon wat in een boek te bladeren tot hij een interessante pagina of hoofdstuk vond. Hij was van jongsafaan een soort van beschermengel voor zijn zus. Hij glimlachtte en las een pagina over de wolf. Hij vond het interessante beesten. toen hij dat had afgelezen zei hij "Zusje kom eens hier? We moeten nodig praten denk ik...". Hij wachtte af van wat Nina zou proberen en ofdat ze naar hem kwam...

Nina keek geschrokken om en zweeg. "Broer" zei ze zacht. Ze keek hem stil aan en zweeg. Ze zag dat het mes hing waar ze niet bij kon en gromde. Ze probeerde hem te pakken maar het lukte niet. Ze keek kwaad en keek naar Tadase. Ze zweeg en liep naar hem toe. "Wat" vroeg ze zacht. "Waarover?" vroeg ze dan maar. Ze bleef staan en trok haar capuchon wat rechter. Ze haatte het soms zo te moeten praten met hem. Ze keek even dreigend naar de jongens en keek naar de dode jongen om de grond. Ze richtte haar weer op haar broer...

Tadase keek op van zijn boek en zei dan "waarom dood je mensen, zo herken ik mijn lieve zusje niet. En van die messen moet je afblijven. Je snapt toch dat ik bezorgd om je ben, omdat je onervaren en te jong bent". Hij zuchtte diep en deed zijn boek toe. Hij stond recht en vervolgde zijn preek" als ik je nog een keer met een mes zie dan dan... Dan zie ik wel wat ik ermee doe.". Hij liep al ijsberend rondjes rond Nina. Hij zuchtte diep "hoelang ben je al zo moordlustig? Ik herken je niet meer Nina. Jij bent niet meer dat meisje waar ik het vroeger voor opnam. Je bent erger... Wie ben jij?!". Zijn blik was serieus maar hij had geen medelij voor zijn zus. Hij wou geen moordenaar als zus, dan zou hij haar liever niet meer kennen. Zo harteloos kon hij soms zijn maar had hij kans om haar te doen veranderen? Vast niet, ze was te hard gepest en bedreigd vroeger, dat hadhaar vasst gemaakt van hoe ze nu was. Hij wreef even zenuwachtig in zijn haar en toen keek hij haar weer aan. "Ik snap je niet meer en als je zo blijft doen wil ik je niet meer herkennen Nina". Hij liep langzaamaan weer naar zijn kluisje om zijn boeken weer weg te zetten. Hij deed zijn kluisje dicht en leunde ertegen. Hij wist nu echt niet wat hij moest doen met zijn zus...

Nina luisterde stil en gromde. "Ik vermoord niet zomaar mensen" snauwde ze hem toe. "Als ze me weer 'schattig' noemen en blijven lastigvallen doe ik dit" zei ze tegen hem. "Maar ze dagen me uti!" gromde ze kwaad. Ze zuchtte en dacht aan vroeger. Ze schudde de gedachte weg en keek hem aan. "En ik kan best omgaan met een mes!" snauwde ze. "Geef nou maar terug want hij is nieuw, die andere is stuk" gromde ze. Ze dacht aan Ikuto en zuchtte even. Ze schudde de gedachte weg en keek haar broer rustig aan maar kwaad was ze nog steeds.

"neen ik geef je mes niet terug! Je bent nog maar 14!"zei Tadase die haar nog steeds rustig naar haar keek "is het daarom een rede om mensen te vermoorden? Neen". Hij draaide zich om en nam het mes niet van het kluisje af. "neen kan je niet, je bent te klein". Hij was wel degelijk bezorgd, ookal behandelde hij haar soms als een baby. Hij zuchtte maar keek haar niet meer aan "ik herken je niet meer Nina, je moet bij mij je zorgenniet meer komen uitstorten als je niet verandert, dus je staat er in die tijd alleen voor in die tijd, als je kan bewijzen dat je van wapens afblijft en mensen die irriterend zijn negeert dan mag je me komen zoeken". Hij wreef in zijn haar, haalde het mes van de kluis en stopte het in zijn zak. Daarna liep hij rustig weg. Ze moest veranderen...

Nina keek hem kwaad na. "Ik koop wel een nieuw!" riep ze hem kwaad na. Ze gromde en plofte tegen haar kluisje. "Rot broer ook" mompelde ze kwaad. Ze keek rond en gaapte. Ze had nog wat geld dus kon nog wel een neiuw kopen. Ze keek rond en zuchtte. Ze stond op en nam haar tas. Zelf liep ze ook weg maar helemaal de andere kant op...